استراتژی پاسخ به ریسک در مدیریت ریسک با تکنیک ANP

تعیین استراتژی پاسخ به ریسک در مدیریت ریسک به‌وسیله تکنیک ANP (مطالعه موردی: پروژه توسعه میدان نفتی آزادگان شمالی)

امروزه یك پروژه در چرخه عمر خود با مخاطرات و ریسك های فراوانی مواجـه مـی شـود كه در صورت مواجه با هر یك از آن ها باید نتایج ناشی از آن ها، ارزیـابی و بررسـی شـود.

مدیریت ریسك فرآیند نظام یافته ی شناسایی، تحلیل و واكنش به ریسك پروژه است. این مدیریت متضمن بیشـینه نمـودن احتمـال و پیامـدهای رویـدادهای مثبـت و كمینـه نمـودن احتمال و پیامدهای رویدادهای منفی در راستای اهداف پروژه است.

مـدیریت ریسـك مانند یك “رادار جلـو بـین” عمـل كـرده و آینـده غیرقطعـی را جسـت و جـو مـی كنـد تـا چیزهایی را كه ممكن است سبب خطری مهم شوند، شناسایی و از آن هـا اجتنـاب شـود یـا فرصتی مهم كشف شود.

ممكن اسـت تشـخیص آخـرین جزییـات هـر آینـده غیرقطعـی ای شدنی نباشد، ولی فرآیند ریسك افشاكردن محیط های غیر قطعـی خـاص و تعیـین بهتـرین مسیر برای ادامه كار را هدف قرار می دهد.

بـه عـلاوه، هـر زمـان مـدیران بـا فعالیـت هـایی از قبیـل شناسـایی، دسـته بنـدی، انتخـاب و اولویت بندی سروكار داشته باشند با یـك مسـئله تصـمیم گیـری روبـرو هسـتند. اسـتفاده از روش های تصمیم گیری چند شاخصه MADM می تواند روشی مناسب برای پاسخگـویی به این مسئله باشد.

در مدیریت ریسك و در بخش پاسخگویی بـه ریسـك نیـز یـك مسـئله تصمیم گیری وجود دارد. می توان گفت تصمیم گیری در مورد پاسخ به یك ریسـك یـك مسئله تصمیم گیری چند معیاره است.

پاسخ به ریسک در مدیریت ریسک با تکنیک ANP

همچنین با توجه به ارتباط درونی بین معیارها اسـتفاده از روش  ANPبرای پاسخگویی به ریسك، مناسبتر از تكنیك AHP خواهـد بـود؛ زیـرا تكنیك  ANPیك روش تكامل یافته تری نسبت بـه تكنیـك  AHPاسـت. درواقـع فرآینـد تجزیه و تحلیل شبكه ای، باعث بهبود فرآیند تجزیه تحلیل سلسله مراتبی از طریق جایگزینی شبكه به جای سلسله مراتب می شود.

مدیریت ریسك امروزه كتاب راهنمای پیكره دانش مدیریت پروژه PMBOK یكی از معتبرترین مراجع موجود در زمینه مدیریت پروژه محسوب می شود. رویكرد فرآیندگرا و دسته بندی مناسب موضوعات در حوزه های نُه گانه دانشی، این استاندارد را به شـدت مـورد توجـه اهـالی فـن قرارداده است. یكی از این حوزه های دانشی، مدیریت ریسك است.

تعاریف مدیریت ریسک

در ادامه چند تعریف در مورد مدیریت ریسك ارایه شده است:

• كلیم و لودین، برای مدیریت ریسك فرآیندی چهار مرحلهای را معرفی كـردهانـد (شناسایی، تحلیل، كنترل و گزارش) كه در موازات چهار قدم معروف دمینگ در مدیریت پروژه قرار می گیرند.
• مدیریت ریسك پروژه عبارت اسـت از »كلیـه ی فرآینـدهای مـرتبط بـا شناسـایی، تحلیل و پاسـخگـویی بـه هرگونـه عـدم اطمینـان كـه شـامل حداكثرسـازی نتـایج رخدادهای مطلوب و به حداقل رساندن نتایج وقایع نامطلوب است.

مؤسسه مـدیریت پـروژه، در كتـاب پیكـره دانـش مـدیریت پـروژه، بـرای فرآینـد مدیریت ریسك پروژه شش فاز را معرفی كردهاست:

الف) برنامه ریزی مدیریت ریسك:

در برنامه ریزی مدیریت ریسك نحوه ساختاردهی و انجام شناسایی، تحلیل كیفی و كمی، برنامه ریزی واكـنش، كنتـرل و نظـارت ریسـك در طول چرخه حیات پروژه تشریح می شود.

ب) شناسایی ریسك:

این زیر فرآینـد شـامل تعیـین ریسـك هـای محتمـل و مستندسـازی ویژگی های آن ها است. ریسك ها می توانند در دسته های ریسك، شناسایی و سازماندهی شوند.

جدول دسته بندي ريسك ها

می توان برای دسته بندی ریسك ها از ساختار شكست ریسـك RBS نیـز اسـتفاده كـرد. ساختار شكست ریسك ساختاری سلسله مراتبـی منبـع گـرا بـرای دسـته بنـدی ریسـك هـای موجود در پروژه است.

ج) تحلیـل كیفـی ریسـك:

تحلیـل كیفـی ریسـك یـك راه تعیـین اهمیـت پـرداختن بـه ریسك های خاص و بحرانی است. در این تحلیل دو عنصـراحتمـال وقـوع و تـأثیر ریسـك بسیار مهم است. احتمال و تأثیر ریسك می توانند با واژه های كیفـی مثـل بسـیار بـالا، بـالا، متوسط، پایین و بسیار پایین توصیف گردند سپس توسط تقسیم بنـدی اسـتاندارد  PMBOK كمی شوند.

پس از محاسبه دو عامل احتمال و درجه تأثیر كل می توان از طریق ماتریس احتمال × تأثیر درجه بحرانی بودن یك ریسك را مشخص كرد.

د) تحلیل كمی ریسك:

فرآیند تحلیل كمی ریسك، تحلیل عـددی احتمـال هـر ریسـك بحرانی و پیامدهای آن بر اهداف پروژه را در نظر می گیرد. این مرحله از فرآینـد مـدیریت ریسك را مـی تـوان مرحلـه تبـدیل برنامـه از حالـت قطعـی بـه احتمـالی دانسـت. ابزارهـا و تكنیك هایی برای تحلیل كمی ریسك وجود دارند كه شامل: مصاحبه، تحلیـل حساسـیت، تحلیل درخت تصمیم و شبیه سازی هستند.

و) برنامه ریزی واكـنش بـه ریسـك:

برنامـه ریـزی واكـنش بـه ریسـك فرآینـد تكـوین انتخاب هـا و تعیـین اقـداماتی بـرای كـاهش تهدیـدها بـر اهـداف پـروژه اسـت.

اسـتاندارد  PMBOKچهار راهبرد برای پاسخ به ریسك ارایه كرده است:

جدول استراتژي هاي پاسخ به ريسك

ی) كنترل و نظارت ریسـك:

كنتـرل و نظـارت ریسـك فرآینـد پیگیـری ریسـك هـای شناسایی شده، نظارت بر ریسك های باقیمانده و شناسایی ریسك های جدید، اطمینـان از اجرای برنامه های ریسك و ارزیابی اثربخشی آن ها در كاهش ریسك است.

فرآیند تجزیه و تحلیل شبكه ای ANP

فرآیند تجزیه و تحلیل شبكه ای یا  ANP یكی از تكنیـك هـای تصـمیم گیـری چنـد معیـاره است كه توسط آقای ساعتی به منظور ارایه راهحلی برای آن دسته از مسایل تصمیم گیری چند معیاره كه روابط و همبستگی متقابل در میان سطوح تصمیم گیـری هـدف، معیارهـای تصمیم گیری و زیرمعیارهای آن، آلترناتیوها وجود دارد، ارایه شده است. فرآیند تجزیـه و تحلیل شبكه ای بسط تكنیك برنامه ریزی سلسله مراتبی یا  AHP است.

تكنیك  AHP در سال  1980 توسط آقای ساعتی برای حل مسایل تصمیم گیری چند معیاره ارایه شده است. فرضیه اساسی این تكنیك این است كه روابط میان سطوح تصمیم گیری به صورت یك طرفه و سلسله مراتبی است. یعنی هر سطح تصمیم گیری تنهـا بـه سـطح بـالایی وابسته است.

اما نمی توان بسیاری از مسایل تصمیم گیری چند معیاره را به دلیـل وابسـتگی هـای درونـی و بیرونی و روابط و تعاملات میـان عناصـر خوشـه هـا در سـطوح تصـمیم گیـری، بـه صـورت ساختار سلسله مراتبی در نظر گرفت.

بنابراین تكنیك  ANP با چارچوب جامع و فراگیر، تمامی تعاملات و روابـط میـان سـطوح تصمیم گیری را كه تشكیل یك سـاختار شـبكه ای مـی دهـد، مـی توانـد در نظـرگیـرد.

خوشه ها معرف سطوح تصمیم گیری اند و خطوط مستقیم یا كمان ها تعاملات میـان سـطوح تصمیم گیری را نشان می دهند. جهت كمان ها وابستگی را مشخص می كنـد و لـوپ هـا نیـز وابستگی درونی عناصر هر خوشه را نشان می دهد.

در تكنیك  ANP برای نشان دادن تعاملات و وابسـتگی هـای میـان سـطوح تصـمیم گیـری، تعیین اهمیت نسبی معیارها و اولویت بندی آلترناتیوهای مسئله تصمیم گیری از سوپرماتریس استفاده می شود.

یك سوپرماتریس در حقیقت یك ماتریس جزءبنـدی شـده اسـت كـه در آن هـر بخـش از مـاتریس، رابطـه میـان  2گـره سـطح تصـمیم گیـری را در كـل مسـئله تصمیم گیری نشان می دهد. بنابراین تكنیك  ANP با چارچوب جامع و فراگیر، تمامی تعاملات و روابـط میـان سـطوح تصمیم گیری را كه تشكیل یك سـاختار شـبكه ای مـی دهـد، مـی توانـد در نظـرگیـرد.

خوشه ها معرف سطوح تصمیم گیری اند و خطوط مستقیم یا كمان ها تعاملات میـان سـطوح تصمیم گیری را نشان می دهند. جهت كمان ها وابستگی را مشخص می كنـد و لـوپ هـا نیـز وابستگی درونی عناصر هر خوشه را نشان می دهد.

در مورد آنالیز ریسك در پژوهشی، فرآیند ریسك در پروژه تأمین تجهیزات  475 ایسـتگاه  CNGبه صورت كامل انجام شده اسـت كـه در آن ریسـك هـای پـروژه مذكورشناسـایی، دسته بندی و تحلیل شده اند و استراتژی های پاسخ تعیین شده اند.

در بخش رتبه بندی ریسك روش های دیگری علاوه بر فرآیند مدیریت ریسـك اسـتاندارد  PMBOKارایه شـده اسـت كـه یكـی از ایـن روش هـا اسـتفاده از روش تجزیـه و تحلیـل شكست ریسك است كه در پژوهشی این روش ارایه شده است.

همچنین، در پژوهشی رتبه بندی ریسك های پروژه از طریق روش ها و تكنیك های مختلف تصمیم گیری چندشاخصه بررسی شده است. مطالعه موردی ارایـه شـده در ایـن تحقیـق بـه رتبه بندی ریسك ها از طریق روش تاپسیس پرداخته است و همچنین تكنیك  ANP یكی از تكنیك های مؤثر به منظور رتبه بندی ریسك های پروژه معرفی شده است.

در مورد تكنیك  ANPمقاله ها و پژوهش های زیادی به منظور حل مسایل پیچیده مـدیریتی وجود دارد. به عنوان مثال در پژوهشی، ارزیابی تأمین كنندگان در یك شركت الكترونیكـی با توجه به این تكنیك انجام شده است. معیارهای ارزیـابی در ایـن پـژوهش بـه سـه بخـش توانایی تولید، سیستم كیفیت و ساختار تجاری تقسیم شده اند.

در پژوهش دیگری انتخاب استراتژی مدیریت دانش با توجه به تكنیك  ANP  انجـام شـده است. سه استراتژی سیستم گرا، انسان گـرا و اسـتراتژی دینامیـك بـه عنـوان سـه آالترنـاتیو و همچنین معیارهای: پشتیبانی، ارتباطات، فرهنگ، عوامل انگیزشی، زمان و هزینه نیز به عنوان معیارهای تصمیم گیری تعیین شده اند.

در مقاله ای محقیقین به بررسی یك مسئله تصمیم گیری برای انتخاب یك شهر از سـه شـهر آنتالیا، استانبول و ازمیر پرداخته و با توجه به معیارهای شهرت، دارا بودن هتل های مجهـز و وجود بیمارستان های كافی، شهر مناسب را انتخاب نموده اند.

در مدیریت ریسك آنچه مهم است تمركز بـر ریسـك هـای بحرانـی اسـت، چـرا كـه اثـر بسیاری از ریسك ها بر روی اهداف پـروژه نـاچیز بـوده و در واقـع عامـل اصـلی تـأخیر در اجرای پروژه و در نتیجه افزایش هزینه پروژه، ریسك های بحرانی اسـت.

بنـابراین یكـی از مسایل مهم در مدیریت ریسك شناسـایی ریسـك هـای بحرانـی، بـه خصـوص اصـلی تـرین ریسك پروژه است. اما از طرف دیگر زمانی مدیریت ریسك یـك پـروژه اثـربخش اسـت كه راهبرد پاسخ به ریسك های بحرانی نیز اثربخش باشد، بنـابراین انتخـاب یـك راه حـل و استراتژی پاسخ به ریسك مناسب، الزامی است.

در این پـژوهش بـه منظـور ایـن كـه بتـوان اثربخشی مدیریت ریسك را افزایش داد، تلاش میشود تا به سـؤالات زیـر پاسـخ مناسـبی داده شود:

1. اصلی ترین ریسك پروژه توسعه میدان نفتی آزادگان شمالی كدام است؟
2. پاسخ ها و راه حل های مربوط به اصلی ترین ریسك چیست؟
3. معیارها و شاخص های تأثیرگذار بر انتخاب پاسخ ها چیست؟
4. بهترین راهبرد برای پاسخگویی به اصلی ترین ریسك چیست؟

در این پژوهش از منابع كتابخانه ای، اینترنت و همچنین مستندات موجـود در شـركت مـتن (مهندسی و توسعه شركت نفت) استفاده شده است. پروژه توسعه میدان نفتی آزادگـان كـه توسط برخی از كارشناسان این شركت مدیریت می شود، در اسـتان خوزسـتان و در فاصـله یكصد كیلومتری از شهر اهواز و درمجاورت مرز عراق قرار دارد.

در قسمت تحلیل كیفی، پرسشـنامه موجـود در ایـن پـژوهش، پرسشـنامه بـاز و در قسـمت شناسایی ریسك ها و یافتن پاسخ مناسب برای ریسك، مصاحبه از نوع انعطاف پذیر یـا آزاد بوده است. برای تعیین معیارها و روابط بـین آن هـا نیـز از تكنیـك گـروه اسـمی اسـتفاده و همچنین مقایسات زوجی از طریق مصاحبه با خبرگان انجام شده است.

جامعه ی آماری این پژوهش شامل كارشناسان و مدیران میانی و ارشد پروژه توسـعه میـدان نفتی آزادگان در شركت مهندسی و توسعه شركت نفت است كه تعـداد آنهـا بـه 100 نفـر مــی رســد.

در بخــش تحلیــل كیفــی ریســك بــرای تعیــین تــابع توزیــع احتمــال مقــدار “احتمال×تأثیر” برای هر ریسك و رتبه بندی آن ها، از اطلاعات حدود  30 نفـر از خبرگـان در پروژه مذكور استفاده شده است.

اما در تصـمیم گیـری در مـورد انتخـاب بهتـرین پاسـخ برای اصلیترین ریسك از كارشناسـانی كمـك گرفتـه شـد كـه در واقـع مـدیران ارشـد و اجرایی مربوط به این پروژه بودند كه تعداد آن ها به  5 نفر می رسید.

شناسایی ریسك های پروژه و رتبه بندی آن ها

در این قسمت باكمك از ساختار شكست ریسك، نظرهای خبرگان و مدیران پروژه توسعه میدان نفتی آزادگان، فهرستی از ریسك هایی كه ممكن اسـت در طـول اجـرای پـروژه رخ دهند، جمع آوری شد. این لیست در اختیار مدیران و خبرگان شركت قرارگرفت و از آن ها خواسته شد تا احتمال وقوع، تأثیر هزینه ای و زمانی هر ریسك را مشخص كنند. سپس تـأثیر كل هر یك از ریسك ها به دست آمد.

پس از جمع آوری اطلاعات و محاسبه مقدار احتمال × تأثیر برای هر ریسك و وارد كـردن اطلاعات به نرمافزار  ،Arena تابع توزیع مربوط به هر ریسك مشخص شـد و ریسـك هـا بـا توجه به میانگین و انحراف معیارشان با هـم مقایسـه شـدند و  10ریسـك، بحرانـی شـناخته شدند.

تعیین راهبردهای پاسخ برای اصلیترین ریسك پروژه

در پـروژه توسـعه میـدان نفتـی آزادگــان شـمالی، محـدودیت كـالا و تجهیــزات و لــزوم به كارگیری از حداكثر توانمندی برای توسعه میادین نفتی، با توجه به مشترك بودن مخازن نفتی به عنوان چالش پیش رو در امر توسعه میادین نفتی به شمار مـی رود.

كـالا و تجهیـزات پروژه در قالب دو بخش -1حفاری  -2سطح الارضی و تأسیسات، دسته بندی شده انـد كـه با توجه به استاندارد ملی نفت، بعضی از تجهیـزات سـطح الارضـی از قبیـل ورق لولـه هـای انتقـال نفـت در قالـب اسـتاندارد مزبـور جهـت نفـت تـرش بایــد تـأمین شـود.

بـا توجـه بـه محدودیت های سیاسی كه از سوی غرب به بهانه استفاده دوگانه كالاهای مزبـور در بخـش نیروگاه های هسته ای به كشور تحمیل شده است، در عمل تأمین این كالاها با مشكل جـدی مواجه شده است. در این راستا تیم مدیریت پروژه راه حل های زیر برای مقابله با این ریسك تعیین كرده اند:

• تأمین كالاهای مزبور از طریق پرداخت نقدی و اعمال هزینه سربار، كـه البتـه ایـن راهبرد دارای ریسك بوده؛ زیرا استفاده از خدمات بیمه و بانك در این استراتژی امكان پذیر نیست.
• تأمین كالا از طریق اعتبار اسنادی بـا مقصـد كشـورهـای همسـایه و حمـل مجـدد دریایی / هوایی به مقصد سایت. در این روش هزینه حمل و نقل بالا می رود.
• استفاده از كالا و تجهیزات مشابه از طریق یك واسـطه از سـوی كشـورهای نظیـر چین و اروپای شرقی اما با كیفیت پایین تر

تشكیل مدل تصمیم گیری مربوط به اصلی ترین ریسك پروژه

همان طور كه اشاره شد، تكنیك تصمیم گیری استفاده شده در این پژوهش، تكنیك ANP است. برای این منظور ابتدا باید معیارهای تصـمیم را مشـخص كـرد، تعـدادی معیـار توسـط آقای هیلسون مشخص شده اندكه دو معیار از این معیارها كه اهمیـت كمـی بودنـد، از طریق وزن دهی در تكنیك گـروه اسـمی حـذف شـدند.

عـلاوه بـر آن توضـیحاتی بـه معیارها اضافه شد كه در پروژه های صنعت نفت باید در نظر گرفت. راه حل های مربوط به اصلی ترین ریسك این پروژه نیز در مرحله قبل مشخص شده اند. پـس از این كه معیارها و راه حل ها مشخص شد، بایـد مـدل شـماتیك و روابـط بـین معیـارهـا را تعیین كرد، این كار نیز توسط تكنیك گروه اسمی انجام شد.

تعیین وزن نهایی راهبردهای مربوط به اصلی ترین ریسك

پس از این كه مدل و همچنین روابط بـین معیـارهـا مشـخص شـدند، مقایسـات زوجـی در اختیار  5 نفر از خبرگان قرار گرفت و از آن ها خواسته شد تا ضریب ارجحیـت هـر یـك از معیارها و پاسخ ها را با توجه به مقیاس  1تا  9انتخاب كنند.

به دلیل این كه مقایسات زوجـی پنج بار انجـام شـده اسـت، ابتـدا از هـر یـك از مقـادیر، میـانگین هندسـی گرفتـه و سـپس اطلاعات وارد نرم افزار  Super Decisions شده است

نتیجه گیری

در این پژوهش با اسـتفاده از رویكـرد اسـتاندارد  PMBOK فرآینـد مـدیریت ریسـك، بـه صورت مطالعه موردی در شركت مهندسی و توسعه شركت نفت و بر روی پـروژه توسـعه میدان نفتی آزادگان به صورت اجمالی انجام شد.

همچنین، در زیر فرآیند پاسـخگـویی بـه ریسك نیز یك مسئله تصمیم گیری وجود داشت، یعنـی انتخـاب یـك پاسـخ از بـین چنـد پاسخ مربوط به یك ریسك. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از تكنیك ANP به بررسی این موضوع پرداخته و راهحل مناسب برای ریسك مربـوط انتخـاب شـود.

بـدین منظور هر یك از سؤالات پژوهش به ترتیب زیر پاسخ داده شدند:

• در سؤال اول، اصلی ترین ریسك پروژه با استفاده از پرسشنامه و نرمافزار Arena تعیین شـد كه عنوان این ریسك “محدودیت های موجود تأمین كالا و تجهیزات” است.
• در سؤال دوم خواسته شده بود كه راهبردهای پاسخ برای اصلی ترین ریسك مشخص شـود كه پس از انجام مصاحبه با خبرگان پاسخ های مربوط به هر ریسك بحرانی شناسایی شدند. مهمترین استراتژیهای پاسخ بـرای مهـم تـرین ریسـك شـامل پرداخـت نقـدی، اعتبـارات اسنادی، خرید از چین یا كشورهای اروپایی بودند.
• سؤال سوم به دنبال معیارها و شاخص های تأثیرگذار بر انتخاب راهبردهای پاسخ بود، كه از طریق تكنیك گروه اسمی و معیارهایی كه توسط آقای هیلسون در زمینه خصوصیات یك پاسخ ریسك مناسب ارایه شده است، پنج معیـار تصـمیم گیـری “اسـتطاعت اجـرا، قابلیـت انجام، قابلیت دستیابی، اثربخشی پاسخ و تخصیص دادن و پذیرفتن” تعیین شدند.
• در نهایـت در سـؤال چهـارم، اسـتراتژی”پرداخـت نقـدی” بـه عنـوان بهتـرین راهبـرد بـرای پاسخگویی بـه اصـلی تـرین ریسـك، توسـط نـرمافـزار Super Decisions و بـا اسـتفاده از مقایسات زوجی مربوط به مدل تشكیل شده، مشخص شد.

مدل تصمیم گیری پیشنهاد شده در این مقاله قابلیت تعمیم در انتخاب راهبرد مناسـب بـرای ریسك های بحرانی دیگر در این پروژه و همچنین پروژه های مشابه را در شركت مهندسـی و توسعه شركت نفت دارد. همچنین شركت های فعال در پروژه های مربوط به صنعت نفـت می توانند این مدل پیشنهادی را در شركت خود تعدیل و از آن استفاده كنند.

دانلود pdf کامل مقاله

نویسندگان:

بهروز دری؛ احسان حمزه‌ای

دانشگاه شهید بهشتی

منبع

سامانه نشر مجلات علمی دانشگاه تهران

نشریه

مدیریت صنعتی

لینک چکیده مقاله Source link

مشاوره صنایع معدنی، فلزات، نفت و پتروشیمی

واحد مستقل خدمات مدیریت ریسک

خدمات واحد مستقل خدمات استراتژی

خدمات واحد مستقل حسابداری مدیریت

خدمات مشاوره استراتژی

خدمات مشاوره ساختار سازمانی

خدمات مشاوره طرح کسب و کار Business Model

شرح مختصر – استراتژی پاسخ به ریسک به عنوان یک مسئله مهم در مدیریت ریسك شناسـایی ریسـك هـای بحرانـی، بـه خصـوص اصـلی تـرین ریسك پروژه است. اما از طرف دیگر زمانی مدیریت ریسك یـك پـروژه اثـربخش اسـت كه راهبرد پاسخ به ریسك های بحرانی نیز اثربخش باشد، بنـابراین انتخـاب یـك راه حـل و استراتژی پاسخ به ریسك مناسب، الزامی است

Keywords:  استراتژی پاسخ به ریسک ، مدیریت ریسک ، تکنیک ANP ، توسعه میدان نفتی ، تصمیم گیری